خاطره - شــبــانــه

[ و در گفتار دیگرى که از این مقوله است فرمود : ] از مردمان کسى است که کار زشت را ناپسند مى‏شمارد و به دست و زبان و دل خود آن را خوش نمى‏دارد ، چنین کسى خصلتهاى نیک را به کمال رسانیده ، و از آنان کسى است که به زبان و دل خود انکار کند و دست به کار نبرد ، چنین کسى دو خصلت از خصلتهاى نیک را گرفته و خصلتى را تباه ساخته ، و از آنان کسى است که منکر را به دل زشت مى‏دارد و به دست و زبان خود بر آن انکار نیارد ، چنین کس دو خصلت را که شریف‏تر است ضایع ساخته و به یک خصلت پرداخته ، و از آنان کسى است که منکر را باز ندارد به دست و دل و زبان ، چنین کس مرده‏اى است میان زندگان ، و همه کارهاى نیک و جهاد در راه خدا برابر امر به معروف و نهى از منکر ، چون دمیدنى است به دریاى پر موج پهناور . و همانا امر به معروف و نهى از منکر نه اجلى را نزدیک کنند و نه از مقدار روزى بکاهند و فاضلتر از همه اینها سخن عدالت است که پیش روى حاکمى ستمکار گویند . [نهج البلاغه]

خاطره - شــبــانــه

|| مدیریت || شناسنامه || پست الکترونیــک || RSS ||

خاطره

شبــــانه :: یکشنبه 86/2/16 ساعت 12:35 صبح

سایه روشن آفتاب عصر گاهی بستری نرم و گرم برایمان فراهم کرده بود.

خواب آرامی که آرزویش از دیر باز در وجودمان زبانه می کشید ، ما را در بر گرفت.

چای داغ و شکر ، نوازش آرامی که خواب تمام شده را بسی شیرین تر و ماندگار تر می کرد.

ته لیوان داغ چای، روی پوست سرد و خنک.

این بود طعم آرامش او .

اسفند / 82

پیکول

نوشته های دیگران()